Więzadło rzepki jest silną strukturą łączącą kość piszczelową z rzepką i razem z nią oraz z mięśniem czworogłowym tworzy mechanizm wyprostny kolana. Pomimo dużej wytrzymałości więzadła, wielokrotnie powtarzane przeciążenia są w stanie je uszkodzić.
Jak powstaje ta dolegliwość?
Ta przeciążeniowa zmiana dotyka osoby uprawiające sporty, w których występuje wyskok, czyli m.in.: koszykarzy, siatkarzy, piłkarzy ręcznych. Sumujące się mikrourazy powstają głównie w czasie lądowania po wyskoku.
Objawy
Początkowo ból zlokalizowany w przedniej części kolana, poniżej rzepki, pojawia się tylko po treningu i ustępuje po kilkugodzinnym odpoczynku. Nasila się także w czasie podskoku, wykonywania przysiadów i biegania W miarę postępu choroby dyskomfort odczuwany jest już w czasie rozgrzewki, ale po rozgrzaniu tkanek znika na czas wysiłku, aby powrócić po grze. W kolejnej fazie ból utrudnia zawodnikowi aktywność. Stopniowo eskaluje się także obrzęk i sztywność stawu. Brak odpowiedniego postępowania prowadzi do zmian degeneracyjnych w obrębie więzadła, z możliwością jego całkowitego zerwania.
Leczenie/Rehabilitacja
Na początku choroby możliwe jest leczenie zachowawcze. Stosuje się krioterapię, leki przeciwzapalne, odpoczynek i elewację kończyny dolnej, a także ćwiczenia rozciągające mięsień czworogłowy i zginacze stawu kolanowego. Dalej wprowadza się ćwiczenia wzmacniające aparat wyprostny kolana, stopniowo zwiększając obciążenie. W przypadku częściowego lub całkowitego zerwania więzadła, konieczny jest zabieg operacyjny (artroskopia). Przy odpowiednio przeprowadzonej rehabilitacji po zabiegu (indywidualny trening z fizjoterapeutą wspomagany fizykoterapią), powrót do aktywności fizycznej możliwy jest od 3 do 6 m-cy.
