PNF w pediatrii zajmuje się leczeniem dzieci i młodzieży z następującymi schorzeniami:
- Skoliozy nerwowo – mięśniowe
- Wady układu kostno – stawowego (kończyn, klatki piersiowej, kręgosłupa)
- Mózgowe porażenie dziecięce
- Przepuklina oponowo – rdzeniowa
- Zaniki mięśni
- Uszkodzenie rdzenia kręgowego lub splotu ramiennego.
Metoda PNF ze względu na połączenie oddziaływania na trzy współpracujące ze sobą trzy układy: kostny, mięśniowy i nerwowy znalazła doskonałe zastosowanie przy korekcie wad postaw. Zwłaszcza w leczeniu skolioz u najmłodszych pacjentów.
Dotychczas leczenie dziecka ze skoliozą/innymi wadami postawy zawężano do wzmacniania siły mięśniowej i przywracania ruchomości w stawach kręgosłupa i stawach kończyn. Najnowsze badania wykazują, że problem skoliozy nierozerwalnie wiąże się z zaburzeniami w centralnym układzie nerwowym. W okresie rozwoju dziecka następują odchylenia w centralnym układzie nerwowym, które przekładają się na asymetrie czynności ruchowych, m.in. na kręgosłup. Rozwijające się wraz ze wzrostem dziecka, a niekorygowane asymetrie zostają uznane przez mózg za naturalną postawę.
W efekcie dzieci z upływem czasu zatracają poczucie właściwego ustawienia ciała w przestrzeni. Do zaburzeń czucia głębokiego (czucia własnego ciała) dołączają nieprawidłowości dotyczące równowagi, odruchów postaw oraz zmienia się sposób chodzenia na mniej ekonomiczny.
Leczenie dzieci metodą PNF opiera się na: wypracowaniu prawidłowych wzorców ruchowych, zoptymalizowaniu koordynacji pomiędzy mięśniami, układem kostnym i nerwowym.
Rehabilitacja rozpoczyna się od badania klinicznego i omówienia postępowania fizjoterapeutycznego z wykorzystaniem metody PNF. Po badaniu i przeanalizowaniu wady postawy/skrzywienia terapeuta razem z rodzicami ustala plan i przebieg terapii. Bezwzględnym warunkiem sukcesu podjętych działań jest zaangażowanie dziecka i jego rodziny w terapię i codzienne wykonywanie zaleconych ćwiczeń.
Terapia prowadzona jest w wielu pozycjach wyjściowych. Ma to na celu utrwalenie osiągniętej korekcji i przygotowanie dziecka do wykonywania codziennych aktywności przy optymalnie poprawnym ustawieniu kręgosłupa i miednicy. Duża różnorodność pozycji, bodźców, zadań ruchowych i indywidualne podejście czynią terapię interesującą dla pacjenta.
Terapia grupowa dzieci ze skrzywieniem kręgosłupa nie jest wskazana. Nie gwarantuje ona zatrzymania rozwoju lub korekty skrzywienia, a nawet może prowadzić do zwiększenia skoliozy. Wskazana jest indywidualna terapia z ćwiczeniami dostosowanymi do wady pacjenta.
