Ruchy stawu kolanowego ograniczane są przez liczne więzadła, wśród których szczególną uwagę poświęcić należy więzadłom krzyżowym: Przedniemu (ACL) i tylnemu (PCL). Pełnią one ważną role biomechaniczną i neorosensoryczną i często ulegają urazom prowadzącym do upośledzenia funkcji kolana. Uszkodzenia tych biernych stabilizatorów nierzadko wymagają rekonstrukcji, w czasie której zerwane więzadło zostaje zastąpione przeszczepem ze ścięgna pobranego od pacjenta. Dzięki mało inwazyjnym zabiegom artroskopowym możliwe jest szybkie rozpoczęcie intensywnej rehabilitacji, a tym samym powrót pacjenta do codziennych aktywności i sportu.
Jak uszkadzają się więzadła?
Kolano narażone jest na działanie dużych sil, dlatego często ulega urazom, zwłaszcza sportowym. Piłka nożna, narciarstwo czy koszykówka to aktywności najbardziej niebezpieczne dla ACL. Do jego zerwania dochodzi w wyniku urazu bezpośredniego lub skrętnego.
Objawy
- silny ból (umożliwiający jednak kontynuowanie wysiłku)
- obrzęk narastający w ciągu 6-24 godzin
- inne objawy, jak natychmiastowy, silny obrzęk czy krwiak świadczą często o istnieniu
współtowarzyszących patologii
Leczenie/Rehabilitacja
Nierozpoznanie uszkodzenia więzadeł bardzo często prowadzi do przewlekłej niestabilności kolana, a w dalszym etapie, do ponownych uszkodzeń jego pozostałych wewnętrznych struktur.
W zależności od objawów i rodzaju uszkodzeń chirurg podejmuje różne decyzje terapeutyczne. Częściowe uszkodzenie więzadła pobocznego przyśrodkowego – można leczyć zachowawczo przez unieruchomienie i odpowiednią rehabilitację. Stosuje się metody fizykoterapii i kinezyterapii prowadzące do zwiększenia zakresu ruchu i siły mięśniowej.
W przypadku całkowitego rozerwania więzadło poboczne należy naprawić chirurgicznie. Uszkodzenia kompleksu tylno-bocznego z zasady leczy się operacyjnie. Przy uszkodzeniach więzadeł krzyżowych, najczęstszym rozwiązaniem jest odtworzenie więzadła czyli jego rekonstrukcja.
Po przeprowadzonej artroskopowo rekonstrukcji więzadła każdy pacjent powinien przejść cykl, odpowiednio dobranej do rodzaju przeszczepu, rehabilitacji. Polega ona na stopniowym odzyskiwaniu zakresu ruchu zgięcia i wyprostu w stawie kolanowym, bez narażania przeszczepu na nadmierne rozciąganie, wzmacniani siły mięśniowej oraz treningu propriorecepcji.
